वाचायला … त्यातून मराठी वाचायला मनापासून आवडतं. प्रिया तेंडुलकर वर लिहिलेलं पुस्तक वाचल्यानंतर लगेचंच खुद्द प्रियानेच लिहिलेलं “पंचतारांकित” हे पुस्तक संदीप चित्रेकडून वाचायला मिळालं.
पहिल्याच प्रकरणात आपल्या बाबांची “माझा मित्र” म्हणून करुन दिलेली ओळख त्या दोघांच्या नात्याबद्दल बरंच काही सांगून जाते. नंतरच्या प्रकरणांमधे तिच्या आयुष्यातल्या वेगवेगळ्या टप्प्यांवर ती कसं वागली, का वागली, त्याचे काय परिणाम झाले हे सुंदर लिहिलंय.
तिची लेखनशैली आवडतेच. स्वानुभव असल्यामुळे सगळे प्रसंग सहज उतरले आहेत. पण “रजनी” असलेली प्रिया प्रत्येक नव्या अनुभवातून जाताना “कानशिलं गरम झाली… पाय लटपटायला लागले… हात थरथरायला लागले… घशाला कोरड पडली” असं म्हणते ते काही केल्या पटत नाही. अर्थात ते “रजनी”पण तिच्यावर थोपवलं गेलं होतं. पण तरीसुद्धा काॅलेजमधे अॅडमिशन घेताना वगैरे असं होतं… ह्याचं आश्चर्य वाटलं.
मला स्वतःला प्रिया तेंडुलकर म्हणजे एकदम डॅशिंग वगैरे वाटायची. ती बहुतेक सगळ्यांना तशीच वाटायची. पण आतून मात्र ती सशासारखी भेदरलेली असायची हे पटायला अवघड वाटलं.
कुतूहलाने नव्या नव्या गोष्टी करायला घ्यायच्या आणि त्यातलं नाविन्य, कुतूहल संपलं की आपल्या मर्जीनेच कधीही सोडायचं… हा तिचा स्वभावधर्म. पण तो दोष आहे असं तिला बहुतेक कधी वाटलं नाही कारण तिला त्याचा पश्चाताप झाल्याचंही तिने पुस्तकात लिहिलं नाहीये. आपलं बरोबरच आहे याची तिला खात्री होती. मनस्वीपणा म्हणतात तो हाच 🙂
प्रिया तेंडुलकर जशी होती तशीच तिने पुस्तकात उतरवली आहे. मला आवडलंय पुस्तक 🙂
डिंपल पब्लिकेशन आणि राजहंस प्रकाशन अशा दोन पब्लिकेशन्सने हे पुस्तक प्रकाशित केलंय.
